Powrót z przygodami

Jak wcześniej pisałam, wczoraj zakończył się mój pobyt nad morzem. Bransoletka którą pokazuję na zdjęciu jest podziękowaniem od ostatniego kierownika kolonii. Wcześniej,  od poprzednich kierowników otrzymałam jeszcze dwa dyplomy. Nie o tym jednak chciałam napisać. Mój powrót był bogaty w przygody, niekoniecznie miłe...

Z jednej strony radość że człowiek wrócił do domu, z drugiej żal że muszę pożegnać się z morzem. Nie wiem na jak długo. Nie wiem co mi będzie dane za rok. Poniższe zdjęcie pochodzi z indiańskiej wioski, stąd ten dziwaczny makijaż. :) Zrobię jeszcze osobny post ze wspomnieniami i zdjęciami.

Po północy zawisło nade mną jakieś fatum. Zaczęło się od zszywania jednej z dużych toreb. Popękała po bokach. Zauważyłam dopiero kiedy chciałam schować laptop... Zszywałam do około 2giej w nocy. 

Przespałam około czterech godzin, uszykowałam się na śniadanie. Jeden z wychowawców poprosił mnie o pożyczenie modemu do laptopa. Laptop był schowany dodatkowo do torby, żeby nie było za dużo bagażu. ale czego się nie robi dla fajnych ludzi. Wywaliłam pół torby, wyjęłam laptop i pożyczyłam swój modem. Zwrócił mi przy śniadaniu, wzięłam go i chyba wsadziłam do kieszeni od spodni, albo zostawiłam na stole na stołówce. Nie pamiętam. Szukałam go dopiero wieczorem jak już byłam w domu. Nie znalazłam. Ale o tym później... 

Do domu wróciłam szczęśliwie, odebrała mnie z autobusu moja siostra, przywiozła do domu. Co zastałam w domu, oszczędzę sobie. Gryzelda albo narozrabiała po złości albo z żalu że mnie nie ma. Dziś cały czas jest albo na moich kolanach, albo na ramieniu. Bez wątpienia się cieszy. Maciek też. 

W domu zakręcona była woda z powodu awarii rur. Kilka godzin próbowałam znaleźć hydraulika, niestety bez skutku. Przy okazji spotkałam sąsiada który zajrzał pod wannę i stwierdził że to wina rur od pralki. Było już po 18tej. Została Castorama, do której nie chciało mi się jechać. Rozładowuje się moja komórka a ja próbuję wszystko ogarnąć. W końcu potrzebowałam usiąść i w spokoju wypić kawę i zjeść coś z prowiantu który dostałam na drogę. 

Odpaliłam laptop. Szukam modemu... Bez skutku. Próbowałam się dodzwonić tu i tam, bez skutku. Komórka nadal czeka na ładowarkę a ja mam ciągle coś innego do roboty. Próbowałam dodzwonić się do biura obsługi T-Mobile, również bez skutku. Konwersacja z sekretarką telefoniczną mnie nie zbawia, minuty i kasa leci, znów dzwonię do siostry która nie odbiera, zamawiam taxi. 

Jadę do Castoramy po węże do pralki i zablokować blueconnect. Trafiłam na dziesiąty, darmowy przejazd i szczęśliwa choć upocona jadę na miejsce. Komórki oczywiście nie naładowałam.. Wychodzę, zamykam drzwi, jakoś nieszczęśliwie podkładając pod nie kciuk lewej dłoni... Kierowca niczego nieświadomy odjechał. Zakrwawiony, siny i spuchnięty kciuk wkładam do ust, idę do pierwszego z brzegu w Castoramie stanowiska, aby poprosić o opatrunek. Pan zawija mój kciuk w bandaż i wygania do szpitala. Ale ja potrzebuję te cholerne węże do pralki. Targuję się z nim że ja muszę je kupić dziś, teraz. W końcu udaje mi się osiągnąć cel. Lecę do kasy, bandaż przesiąka krwią, mimo że było dość grubo. 

Pani z kasy życzy mi zdrowia, ja dziękuję i lecę do Carrefoura parę kroków dalej. Dzwoni siostra, ja szukam komórki której niewiele do rozładowania. Udaje się, mówię że włażę do Carrefoura zablokować kartę sim od internetu i ostrożnie, żeby zawału nie dostała, że muszę jechać do szpitala. Udało się, załatwiłam co miałam załatwić i pojechałyśmy na pogotowie. Nie wiedziałam w ogóle że go przenieśli jakieś sto metrów dalej. Palec obejrzał lekarz, nie musiał robić prześwietlenia bo nie było objawów złamania czy pęknięcia. Nie trzeba było też szyć, choć rana głęboka. Założył opatrunek, zdiagnozował pęknięcie skóry i coś tam niewyraźnie. Mam go tylko opatrywać, płukać w tym i tamtym i brać Ketonal w razie bólu... Nawet go nie wykupiłam, ten lek źle na mnie działa. Przy okazji co się nagadałam to się nagadałam. 

W domu podłączyłam wąż do pralki i do tego tam zaworu. Udało mi się się zrobić pranie, które skończyło się około pierwszej w nocy. Udało mi się też w końcu wykąpać, rzecz jasna przydała się gumowa rękawiczka. 

Przyznam że jestem bardzo zmęczona. Budząc się, zastanawiałam się kilka minut gdzie ja jestem. Szykowałam się do napisania fajnego postu, ale nic mi nie wychodzi, nie mam sił. mam migrenę. Z leków przeciwbólowych mogę brać tylko Apap. Mój wyjazd do Gorzowa jest pod znakiem zapytania. Czuję się okropnie. Oprócz rany na palcu mam jeszcze odrapane kolano. Biegłam przez deszcz do autobusu, było ślisko i zaliczyłam glebę. Czyli tu plasterek, tam bandaż i pękająca głowa. Na dziś już zakończę ten elaborat, mam nadzieję że uda mi się napisać do niedzieli jakiś porządny post. :) 

Miłego weekendu. :