Podsumowanie czerwca 2020

          Mój ulubiony miesiąc nie był może dla mnie zbyt łaskawy, ale zawsze coś dzieje się po coś. Mimo że człowiek uczy się całe życie, to i tak ciągle ma nową nauczkę. 

W czerwcu pogoda dopisywała a ja powtarzałam do egzaminów. Do czasu, kiedy dowiedziałam się, że przez głupie niedopatrzenie sekretariatu nie podpisałam deklaracji o końcowym egzaminie. Rok zaczynał się w październiku, deklarację trzeba było podpisać do końca września. Nikt nie powiadomił. Do egzaminów nie dopuszczono mimo najlepszych ocen, dlatego będę je zdawać w styczniu 2021. No cóż, ludziom trzeba patrzeć na ręce, ale widocznie miało to swój cel.

Korzystałam z natury, chociaż niewiele i dużo za mało, ponieważ nie miałam nastroju. O incydencie z egzaminem poskarżyłam się na stronie głównej szkoły. Dostałam telefon z przeprosinami, wysłano z tej okazji nawet do mnie paczkę, żeby mi lżej było czekać do stycznia. Paczka sobie wędruje, bo ktoś wpisał zamiast 12b to 126. Wysłali ponownie. To nie pierwszy raz się zdarza.

Dla osłody było też trochę przyjemności. Niespodzianka od Pixi Beauty, zegarek od TINT Watch, czereśnie od sąsiadów, mały torcik i kwiaty od innej sąsiadki, urodzinowy zestaw podróżny Nuxe. Jest jeszcze sukienka, ale nie miałam nastroju na robienie zdjęć. Serce wysiadło, za nim zaczęła wysiadać nerka. Ta, której kiedyś groziło wycięcie. Już nawet podpisałam zgodę na jej wycięcie, już jechałam na stół, cudem wtedy ją uratowano, ale muszę pilnować. Trochę się przeraziłam, ale już jest lepiej. Najbardziej na wszystko działa stres.

Trochę się uzbierało tych stresów. Kilka dni po urodzinach podrzucono mi znów kotka po tej samej pannicy, od której jest Messi. Pannę wywalono z wynajmowanego mieszkania za nogi w skarpetkach, co jej się jak najbardziej należało. Później nawet się nie zapytała o koteczka. Miała się wyprowadzić do końca maja, została nadal, mieszkanie zdemolowała, nie zapłaciła, jeszcze właściciela pobiła. Kotek miał być na jedną tylko noc, ponieważ telefonu w schronisku nikt już nie odbierał. Po nocy się dowiedziałam, że załatwią kotu kastrację, ale w schronisku nie ma gdzie już szpilki włożyć. Wiadomo, wakacje się należą, a kotka można wywalić na ulicę. Tak więc zamiast na egzamin miałam wycieczkę z kotem do weterynarza. Nie wiem jak bym to miała ogarnąć, nie mam tu nikogo do pomocy. Kocurek jest okazem zdrowia, po zabiegu nawet nie zdążył nabrudzić, doczołgał się o własnych siłach do kuwety. Bardzo szybko doszedł do porozumienia z Messim, ze starszymi kotkami jeszcze zdarzają się zgrzyty, na szczęście już coraz rzadziej. Gdyby ktoś chciał dać kotkowi domek, byłoby wspaniale. Koty potrafią dać dużo radości, ale trzeba też je utrzymać. Ja nie pracuję, zdrowie mi nie pozwala. Szkoda, bo samą miłością wykarmić się nie da. Zdrowie nie jest darem sprawiedliwym.

Miłego weekendu! 🙂