Październikowe migawki

 

                      Zacznę od tego, że jesieniarą nie byłam, nie jestem i wątpię czy kiedykolwiek będę. Jest to pora roku, którą wolałabym przespać. Żeby nie przespać pół życia lub nie zwariować, szukam inspiracji, natchnienia i przyjemności. Często mi się udaje, ale nie brakuje też porażek. 

Moją sporą część życia zajmują jak wiecie koty, których jest trochę za wiele jak na moje możliwości, ale co zrobić jak już są.  Chociaż staram się jak mogę, nie zawsze wszystko idzie po mojej myśli, ale to chyba nic dziwnego, bo kto powiedział, że musi być idealnie. Wcale nie musi. 

Po wielu wizytach u weterynarza z Gryzeldą powiedziałam sobie dość i zmieniłam lecznicę. Objawy to jedno, ale bez dokładniejszych badań straciłam zaufanie do pana weta i pojechałam z nią gdzieś indziej zrobić te badania. Nie było to łatwe, bo po tak częstych wizytach bez pomocy się nie obyło, za co serdecznie dziękuję. Sama i tak już wpadłam w niezłe tarapaty, co teraz muszę naprawiać. Na szczęście są również na tym świecie ludzie z wielkim sercem, których pomoc dało się odczuć w rzeczywistości. 

Są też tacy, którzy nie dość że wrobili mnie w kota, potrafią skrytykować, że jest za chudy, a mnie najchętniej wysłać na ciężkie roboty do końca życia. Tak sąsiadeczko z ostatniej klatki, fajnie być jest dobrą cudzym kosztem. Robię co mogę, ale niedługo chyba sama będę potrzebować opieki i białej laski. Przynajmniej pewnych osób nie będę musiała widzieć, kiedy przejdę przez podwórko. 

 Wracając do badań krwi, Gryzelda nie ma żadnej choroby tarczycy, nowy pan weterynarz każdemu życzy takich wyników. Więc dlaczego tak schudła? Bóg jeden wie. Może tamte koty ją stresują, może czegoś nie wchłania, nie mam pojęcia. Doszło jeszcze uczulenie na karmę, zasugerowano mi, że może to być karma z drobiem. Karmy z drobiem już nie kupuję, odstawiłam, pozostały jeszcze strupki po drapaniu. Nadal już jest chudziutka, ale już nie tak. Do weterynarza na razie nie wozimy, bo też jeść coś musimy. Rachunki płacić również trzeba. 

Muszę też zająć się własnym zdrowiem, bo przy ostatniej wizycie pan doktor powiedział, że jak szybko nie przyniosę tych swoich wyników, to mi więcej nic nie wypisze.  I znów mi się nieźle oberwało. Tu na szczęście nie muszę za nic płacić oprócz leków bez refundacji, bo tylko takie mi nie szkodzą i na mnie działają. 

Trochę ponarzekałam, ale gdzieś to wszystko wyrzucić muszę, choćby dla swojej zdrowotności. Kto chce niech czyta, kto nie chce, nie musi, ja jestem taką egoistką, że gdzieś muszę wylać nadmiar emocji, nic na to nie poradzę. 

Na szczęście czasami zdarza się coś miłego. 

Za dużo uśmiechu otrzymałam od Rossmana piękną nagrodę, a w niej same cudowności. Pyszną czekoladę i herbatę. Pachnący olejek do ciała oraz świecę, znalazły się też kolorowe karty z mądrymi myślami. Chociaż nie zawsze mi jest radośnie, to nie oszczędzam uśmiechu dla innych. 

Spotkała mnie również inna bardzo miła niespodzianka. 

Uwielbiam kolorowe jedwabne apaszki i chętnie pokazuję je na Instagramie. Za jedną inspirację otrzymałam w nagrodę apaszkę od marki Spadiora. Tych apaszek i innych cudowności z tego sklepu nigdy nie będzie dość, już śnią mi się kolejne...

Czym byłoby życie, gdyby człowiek się nie rozpieszczał i nie był rozpieszczany. Czym byłoby życie bez odrobiny luksusu. Nie mogło też zabraknąć świetnych kosmetyków i ulubionej Lavazzy. Jakaś równowaga musi być, nie samymi problemami człowiek żyć musi.  To tyle na dziś, jak Wam mija październik?

Pozdrawiam cieplutko 🌞