Instagramowe opowieści, ciąg dalszy

Ostatnio mało co piszę, mało udzielam, mam spore zaległości w odwiedzinach na blogu i w komentarzach. Myślałam że będę to robić wieczorami kiedy dzieci śpią, ale wtedy też jestem najczęściej zajęta. Odrabianie zaległości, porządki i takie tam wspólne spotkania z kadrą nie pozwalają mi na regularne prowadzenie bloga. Staram się korzystać z pogody i uroków morza, ale i to nie zawsze wychodzi jak by się chciało. W takim razie pokażę trochę zdjęć z Instagramu. Przedstawiają one głównie mój pobyt nad morzem, kosmetyki które zabrałam ze sobą i małe dzieła dzieci kolonijnych.  

Początki były radosne, ale skończyły się chorobą stawów. Długo z tym walczyłam chwytając się różnych sposobów, jak na przykład moczenie w wodzie z szarym mydłem, czy też okłady z liści kapusty. Metody te niestety pomagały tylko na chwilę, doraźnie. Aż pewnego dnia wykorzystałam wizytę pana doktora  u chorych dzieci i pokazałam swój problem. Dostałam leki, po których jest coraz lepiej. Już następnego dnia byłam w stanie wybrać się z kolonią na wycieczkę do Międzyzdroi. (dobrze napisałam?). 

Wybaczcie moją figurę, ale jedzenie przygotowywane przez świetnych kucharzy i podawane przez uroczego kelnera i panią kelnerkę jest przepyszne. Ciężko się oprzeć, naprawdę. Do każdego posiłku jest deser, pyszne sałatki, szwedzki stół... zaczynam się poważnie zastanawiać nad zaostrzeniem diety. 

W urokliwych Międzyzdrojach był rejs Wikingiem, którego nie zapomnę. Organizatorzy rejsu zapewniali świetne atrakcje jak sterowanie statkiem czy tańce na pokładzie. Zdjęcia niestety są z komórki lub tabletu bo mój stary, poczciwy aparat zwariował, robi je tylko w zamkniętych pomieszczeniach. a teraz już nawet wyczerpałam baterie. 

W trakcie czekania na ,,swoich" zrobiłam taką oto fotkę. Znacie tą karuzelę? 

Kiedyś ją uwielbiałam, nie wiem jak teraz. :)

Czasami zostawałam sama na ośrodku z chorym dzieckiem, wtedy też powstawała ta focia. :) 

Była też indiańska wioska, gdzie zrobiono mi taki ,,makijaż". :) 

No i ostatnie dni turnusu. Dla mnie to nie koniec, a już bym z chęcią powróciła do kotów. 

Jestem padnięta, a mam jeszcze zadanie domowe, wybaczycie moje ,,lenistwo" na blogu? :) 

Pozdrawiam serdecznie.  :)